Μπιάνκα Στίχτερ, Ολλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο, 2021, 68΄

Ένα δημιουργικό ντοκιμαντέρ φτιαγμένο από υλικό αρχείου, το οποίο φέρνει στη φως μια ερασιτεχνική ταινία που γύρισε ο Ντέιβιντ Κουρτς το 1938 σε μια εβραϊκή πόλη της Πολωνίας, και προσπαθεί να αναβάλει το τέλος της. Στα τέλη του 1939, οι άνθρωποι που συναντάμε στην ταινία, όπως και όλοι οι Εβραίοι του Νασιέλσκ, εκτοπίστηκαν σε γκέτο και στην πορεία οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Τρεμπλίνκα. Το υλικό του Κουρτς, το οποίο είχε σχεδόν αλλοιωθεί προτού βρεθεί και αποκατασταθεί, είναι το μόνο οπτικό αρχείο που έχει απομείνει. Αυτά τα τρία λεπτά εξετάζονται προσεκτικά, αποκαλύπτοντας τις ιστορίες που κρύβονται στο σελιλόιντ. Ένας κρίσιμος αναστοχασμός για τη σημασία της κινηματογραφικής καταγραφής μιας κοινότητας που έχει πλέον χαθεί: όσο, όμως, εμείς συνεχίζουμε να παρακολουθούμε, η ιστορία δεν έχει τελειώσει.

Bianca Stigter, The Netherlands, United Kingdom, 2021, 68΄

A creative found-footage documentary presents a home movie shot by David Kurtz in 1938 in a Jewish town in Poland and tries to postpone its ending. At the end of 1939, the people visible in the film, and all the Jews in Nasielsk, were deported to ghettos, then sent to the Treblinka extermination camp. Kurtz’s footage, which had almost rotted just before it was discovered and restored, is the only visual record remaining. The existing three minutes are examined to unravel the stories hidden in the celluloid. Α remarkable meditation on what it means for a lost community to be captured on film. As long as we are watching, history is not over yet.