Λεονόρ Σεράιγ, Γαλλία, 2022, 117΄

Ένα διακριτικά φιλοτεχνημένο δράμα που εκτυλίσσεται στη Γαλλία της δεκαετίας του ’80 –με μια σεναριακή δομή που θυμίζει τη ροή ενός ποταμού και μέσα από εικόνες-κεντήματα– αφηγείται την ιστορία της Ρόουζ, μιας γυναίκας που μετακομίζει από την Ακτή Ελεφαντοστού στα προάστια του Παρισιού μαζί με τους δύο μικρούς γιους της. Διατρέχοντας ένα διάστημα 20 χρόνων από την άφιξή τους στη Γαλλία, η επόμενη ταινία της σκηνοθέτριας που βραβεύτηκε με τη Χρυσή Κάμερα στο Φεστιβάλ Καννών του 2017 για το Jeune Femme είναι το συγκινητικό χρονικό της δημιουργίας και της αποδόμησης μιας οικογένειας. Μια ποιητική ελεγεία για την ενηλικίωση ως μια απόκοσμη διεργασία, επιχειρεί ταυτόχρονα μια ευαίσθητη διερεύνηση του φαντασιακού συνόρου ανάμεσα στην παιδικότητα και στον κόσμο των «μεγάλων», στην αθωότητα και την εμπειρία. Παράλληλα, παρουσιάζει μια κορυφαία γυναικεία ερμηνεία, η οποία δονείται από συναίσθημα και από μια ακατανίκητη αίσθηση ελευθερίας.

Léonor Serraille, France, 2022, 117΄

Set in the late 1980s, this subtly crafted drama unfolds with delicacy and through embroidered-like imagery, to tell the story of Rose, a woman who moves from Ivory to the Parisian suburbs with her two young sons. Spanning 20 years from their arrival in France, Leonor Serraille’s follow-up to her Camera d’Or-winner Jeune Femme (Cannes 2017) is the moving chronicle of the construction and deconstruction of a family. A poetic elegy on coming-of-age as an unearthly process, is at the same time a sensitive and complex inspection of the imaginary boundary between childhood and adulthood, innocence and experience – led by a superb female performance and vibrating with emotion and an invincible sense of freedom.