Ο Πολ Ντενταλί πρόκειται να αφήσει πίσω του το Τατζικιστάν και πνίγεται στις αναμνήσεις: τα παιδιά του χρόνια στο Ρουμπέ, τις εκρήξεις της μητέρας του, τον δεσμό του με τον μικρότερο του αδελφό, Ιβάν, ένα βίαιο αγόρι. Στα 16 του, βρέθηκε να εργάζεται στην ΕΣΣΔ. Θυμάται και στα 19 του, την αδελφή του, Ντελφίν, τις άγριες νύχτες με την Πενέλοπε, τους φίλους του που τον πρόδωσαν. Έπειτα τις ανθρωπολογικές σπουδές στο Παρίσι, πλάι στην καθηγήτρια Μπεανζέν. Και πάνω από όλα, θυμάται την Έσθερ. Ήταν το επίκεντρο της ζωής του