Το 1980, οι καλλιτέχνες Kit Galloway και Sherrie Rabinowitz συνέδεσαν μεταξύ τους, μέσω δορυφόρου, δύο τεράστιες οθόνες στη Νέα Υόρκη και στο Λος Άντζελες, δημιουργώντας ένα δημόσιο επικοινωνιακό γλυπτό, μία «τρύπα στο διάστημα» κατά κάποιο τρόπο. Εμπνευσμένος από την τηλε-συνεργατική τους τέχνη, ο χορογράφος Diego Tortelli και η ομάδα του ανέπτυξαν μία νέα δημιουργία, σχεδόν εξ ολοκλήρου διαδικτυακά.

Έξι χορευτές από το Μόναχο, το Βερολίνο και το Μιλάνο, ένας περφόρμερ από το Βερολίνο, ένας βιντεογράφος από το Μόναχο και ένας συνθέτης και ντράμερ από το Λονδίνο συναντήθηκαν με τον Tortelli, αποκλειστικά μέσω προσωπικών video chat κατά τη διάρκεια της παραγωγής, για να ενώσουν τα κομμάτια του καλλιτεχνικού αυτού παζλ μόλις μία ημέρα πριν από την πρεμιέρα. Χρησιμοποιώντας όλες τις δυνατότητες του διαδικτυακού κόσμου, ξεπέρασαν τη γεωγραφική και τη φυσική απόσταση που επιβάλλεται σήμερα στη ζωή μας, για να γιορτάσουν την πρώτη ζωντανή στιγμή της συνάντησής τους, με όλο τον αυθορμητισμό και την έξαρση που την συνοδεύει.