Είναι γνωστό ότι η Άννα Βαγενά ερμηνεύει εδώ και πολλά χρόνια, με ιδιαίτερη επιτυχία θεατρικούς μονολόγους, βασισμένους σε λογοτεχνικά κείμενα. Ποιος δεν θυμάται την «Αγγέλα Παπάζογλου», η οποία είναι η μακροβιότερη παράσταση με τον ίδια πρωταγωνιστή στη χώρας μας. Παίζεται από την Άννα Βαγενά επί 24 χρόνια, από τον Σεπτέμβρη του 1999, που πρωτοανέβηκε.

Η παράσταση«Αγγέλα Παπάζογλου», βασίζεται στις μνήμες της σπουδαίας Μικρασιάτισσας, της Αγγελικής Παπάζογλου, γυναίκας του ρεμπέτη Βαγγέλη Παπάζογλου, όπως τις διηγήθηκε στον γιο της Γιώργη Παπάζογλου, ο οποίος και τις κατέγραψε. Μέσα από τις αφηγήσεις της περνά η ιστορία της Σμύρνης, τότε που οι Έλληνες κυριαρχούσαν στη ζωή της, με τις μαγευτικές ομορφιές της.

Στη συνέχεια, η Αγγέλα αφηγείται την καταστροφή, τον ξεριζωμό, την εγκατάσταση των προσφύγων στην πατρίδα Ελλάδα, τις δυσκολίες που πέρασαν, τον αγώνα που έδωσαν για να προκόψουν και να ριζώσουν στην Ελλάδα, φέρνοντας μαζί τους το φως της Μικρασίας, τον πολιτισμό της και την ψυχή της. (Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στο Δελτίο Τύπου, που επισυνάπτεται)

Ακολουθεί ο «Γάμος» της Βάσας Σολωμού Ξανθάκη, που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2014, σε μορφή μονολόγου, σε δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθεσία και ερμηνεία της Άννας Βαγενά.

«Ο Γάμος» είναι η ιστορία μιας απλής γυναίκας από τα Αμπελάκια της Θεσσαλίας, της Λενάκη, μιας χωριάτισσας που σήκωσε στους αδύνατους ώμους της, παλικαρίσια, τη μοίρα της και συγχρόνως τη μοίρα πολλών γυναικών του τόπου μας. Έζησε τη βαναυσότητα ενός αλκοολικού πατέρα, είδε την αγάπη του άνδρα της να μεταμορφώνεται σε περιφρόνηση, όταν άρχισε να γεννάει κωφάλαλα παιδιά εξαιτίας της βαριάς κληρονομικότητας του αλκοολικού πατέρα της και πάλεψε με νύχια και δόντια, σε μια κοινωνία που δεν δέχεται εύκολα την αναπηρία.(Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στο Δελτίο Τύπου, που επισυνάπτεται)

Τέλος, το «Βεραμάν φόρεμα», το οποίο μάλιστα θα κάνει πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο «ΑΜΑΛΙΑ», τον προσεχή Οκτώβριο.

Μια ιστορία από την εποχή του κορωνοϊού σπαρακτικά επίκαιρη.

Η Άννα Βαγενά μιλάει για το έργο:

«Όλες εκείνες τις ημέρες της καραντίνας, βίωνα κι εγώ όπως όλοι μας, την δύσκολη καθημερινότητα. Ανάμεσα σε όλες τις ειδήσεις, που μας κατέκλυζαν από παντού, πιο πολύ μου έκαναν εντύπωση και με πλήγωναν οι πολυάριθμοι θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων στους οίκους ευγηρίας.

Κάθισα λοιπόν και έγραψα μια ιστορία. Μια ιστορία για δυο μοναχικούς ανθρώπους, την Ειρήνη, που αν και έχει παιδιά η μοίρα τη φέρνει σε έναν τέτοιο χώρο και τον κύριο Τάκη.

Μια ιστορία ερωτική, τρυφερή με πολύ χιούμορ και συγκίνηση.

Την  παράσταση την αφιερώνω σε όλους εκείνους που έφυγαν από κοντά μας από τον κορονοϊό.»