Η Μάρτζορι λοιπόν, αποφασίζει να πάρει το νόμο στα χέρια της. Εκείνη απονέμει την ποινή, εκείνη την εγκρίνει, εκείνη την εκτελεί. Τη βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας να μετατρέπεται από θύμα σε θύτη.

Συμφωνούμε ακόμα μαζί της;

Οι φίλες της πάλι ενώ αρχικά της συμπαραστέκονται και την αγκαλιάζουν, σιγά-σιγά υιοθετούν το ένα κλισέ μετά το άλλο, οι σεξιστικές απόψεις της κοινωνίας και οι προκαταλήψεις, είναι βαθιά ριζωμένες και στα δικά τους μυαλά. Τις βλέπουμε να μετατρέπονται από συμπαραστάτες σε δικαστές.

Η Μάρτζορι ενώ είναι θύμα δικάζεται μέσα κι έξω από το δικαστήριο.

Και ο θύτης;

Πρέπει κάποια στιγμή να τον κοιτάξουμε προσεκτικά κι αυτόν. Και μέσα από αυτόν να δούμε πώς η κοινωνία γεννά τους θύτες και τα θύματα και μοιράζει τους ρόλους.

Ο συγγραφέας προσφέρει μια πολυπρισματική θέαση πάνω στο γεγονός ενός βιασμού. Μας δίνει τη δυνατότητα να σκεφτούμε, και να βγούμε από την παράσταση αλλιώτικοι και πιο δίκαιοι.

Τα ερωτήματα παραμένουν ανοιχτά.