Αυτή η δεσποτική μάνα (Γωγώ Ατζολετάκη) και τα δυο της παιδιά, η Γκέρντα (Αθηνα Λατση και ο Φρέντερικ (Νίκος Αμπουσαάρ) είναι οι βασικοί ένοικοι ενός παγωμένου σπιτιού, με τον νεκρό πατέρα (Χρήστος Φωτίδης) να στοιχειώνει το σπίτι σαν φάντασμα, απών και όμως συνεχώς παρών.

Αυτό το σπίτι όμως, που το δέρνουν οι άνεμοι, κρύβει φρικτά και ανομολόγητα μυστικά. Πώς πέθανε, αλήθεια, ο πατέρας; Μήπως έπαθε εγκεφαλικό, όταν πληροφορήθηκε πως η γυναίκα του ήταν τρελά ερωτευμένη με τον γοητευτικό υπολοχαγό Άξελ (Λεωνιδας Αργυροπουλος) και ετοιμαζότανε να τον εγκαταλείψει ; Και μήπως η γυναίκα του (η μητέρα) για να αποφευχθεί το σκάνδαλο, έσπευσε ‒αμέσως μετά το θάνατο του πατέρα‒ να παντρέψει την κόρη της με τον Άξελ; Διεκδικώντας, όμως, το δικαίωμα να εξακολουθήσει την ερωτική σχέση μαζί του ; Να συνεχίσει, δηλαδή, να είναι ερωμένη του άντρα της κόρης της!

«Σε πολλά σπίτια συμβαίνουν αυτά, αλλά καλό είναι να μη βγαίνει τίποτα προς τα έξω» λέει σε μια κρίση ειλικρίνειας η «μητέρα» του έργου. Μόνο που τόσο βαριά και τόσο ένοχα μυστικά δεν είναι δυνατόν να κρατηθούν για πολύ. Κάποια στιγμή σπάει το απόστημα, τα παιδιά μαθαίνουν τις αλήθειες, και τότε…