Λίγα λόγια για το έργο

Ένα ζευγάρι ζει κλεισμένο στο διαμέρισμά του για άγνωστο λόγο (μπα! πως έτσι;). Η γυναίκα δεν βγαίνει ποτέ έξω από το διαμέρισμα ενώ ο άντρας βγαίνει μόνο για τη δουλειά του και τα απολύτως απαραίτητα (μα γιατί να κλειστεί κάποιος στο σπίτι του;) Κέντρο του κόσμου τους είναι τηλεόραση. Ζουν μέσα από αυτή, αποτελεί τη δική τους ασφαλή διέξοδο στον έξω κόσμο (έλα τώρα, κι εμείς βλέπουμε σειρές…) Όταν δίπλα τους μετακομίζει μια αλλοδαπή οικογένεια, πανικοβάλλονται (μα κι αυτοί οι ξένοι, γιατί δεν κάθονται στη χώρα τους, στα σπιτάκια τους…). Κλείνονται στο σπίτι και ακούνε τρομοκρατημένοι τους θορύβους από το διπλανό διαμέρισμα. Αρχίζουν να οπλοφορούν σχεδιάζοντας τη φυσική εξόντωσή τους (έλα ρε! Δεν υπάρχουν τέτοιοι…). Η απειλή είναι οι ήχοι των άλλων και το ζευγάρι μετατρέπεται σε θλιβερούς υπερασπιστές ενός πλασματικού οχυρού (σιγά το πράμα, αυτό ήταν όλο…;).

Είπαν - έγραψαν για την παράσταση

…η παράσταση, δουλεύει σε δύο επίπεδα δίνοντας ψυχολογικό βάθος στους χαρακτήρες που εκτεθειμένοι στους προσωπικούς μυστικούς και φανερούς τρόμους τους βρίσκονται πάνω στη σκηνή. Δυο ηθοποιοί διαμάντια, ο Γιάννης Μόχλας με τη μακρά θητεία του στο θέατρο και η Ιωάννα Λαμνή που υποδύεται έναν χαρακτήρα σύνθετο, ευαίσθητο, φρικτά ματαιωμένο είναι οι οδηγοί μας σε αυτό το τρομερό ταξίδι όχι μόνο για να μάθουμε τι συμβαίνει στο διπλανό διαμέρισμα αλλά πρωτίστως σε αυτό που συμβαίνει στο δικό τους. Μην το χάσετε.

Εύη Καρκίτη – 9:58 Σταθμός στον πολιτισμό
 

… Χθες βράδυ ξαναπήγα(!) μετά από 2 χρόνια σε κλειστό θέατρο. Ήταν μια τεράστια χαρά και ανακούφιση. Μου είχε λείψει απίστευτα πολύ. Η επιστροφή ήταν θεραπευτική (….) O Στάθης Μαυρόπουλος, στήνει αριστοτεχνικά έναν τεράστιο ιστό αράχνης που σφίγγει γύρω από τους δυο ήρωες ασφυκτικά. Μέχρι τον οριστικό πνιγμό τους. Και οι δυο ήρωες, που τους παίζουν έξοχα η  Ιωάννα Λαμνή και ο Γιάννης Μόχλας, βλέπουν τη ζωή τους να μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε μια τεράστια παγίδα, τους τοίχους του δωματίου να στενεύουν γύρω τους, τον αέρα να τελειώνει. Η Απειλή είναι λόγος να ξεκινήσουμε να πηγαίνουμε ξανά θέατρο.

Γιώργος Τούλας - parallaximag.gr

...Φόβος για το διαφορετικό, τους ανθρώπους, τον κόσμο, φόβος για την ζωή την ίδια και το ίδιο χαμόγελο αποβλάκωσης κάθε φορά που ανοίγει η τηλεόραση. Ένα πραγματικά έξυπνο κείμενο, με κλιμακωτή πλοκή και χιούμορ, που σε παρασέρνει χωρίς να το καταλάβεις, όπως παρέσυρε και τους πρωταγωνιστές η ίδια τους η ζωή.

Νίκη Ζερβού - rejected.gr

… Πρόκειται για ένα έξυπνο έργο της άξια βραβευμένης Άρτεμης Μουστακλίδου, εξαιρετικά επίκαιρο και με πολλές αναγνώσεις. Θίγει ακανθώδη ζητήματα, που αφορούν τις εγγενείς συμπεριφορές αλλά και τις επίκτητες, εξαιτίας νέων συνθηκών στην Ελλάδα και αλλού.

Παύλος Λεμοντζής – Επί σκηνής

…Εν κατακλείδι, η συνολική σκηνοθετική προσέγγιση υπογράμμισε και απέδωσε στο έπακρο όλες τις καταστάσεις και τους συμβολικούς χαρακτηρισμούς που συνδέονται με τη σύγχρονη και «απειλητική» κοινωνία, στην οποία το παράλογο τείνει να αποτελεί την κυρίαρχη πραγματικότητα. Όμως,  η μεγαλύτερη απειλή αποτελεί ο ίδιος μας ο εαυτός, τον οποίο θα πρέπει να τον φροντίζουμε, να κρατάμε το μυαλό μας καθαρό και ανοιχτό, να μάθουμε να συνδιαλεγόμαστε ώστε να αποκτήσουμε την περίφημη ενσυναίσθηση. 

Σιμόνη – Μαρία – Γκολούμποβιτς – parallaximag.gr