Λίγα λόγια για την παράσταση
«Η Γιασεμί Κηλαηδόνη σ’ έναν υποκριτικό άθλο δυόμιση ωρών υποστασιοποιεί όλα
τα πρόσωπα – πρωταγωνιστές που αναδύονται στη μνήμη ενός 90χρονου μοναχού,
όταν ύστερα από 65 χρόνια ηθελημένης σιωπής εξομολογείται, λίγο προτού πεθάνει,
τα πεπραγμένα της ζωής του, τη φρικτή τιμωρία και τον ευνουχισμό του από τον
προστάτη δεσπότη που τον ανέθρεψε και τον προόριζε για τη διαδοχή του, όταν
σταλμένος απ’ αυτόν σ’ ένα απόμακρο χωριό της Θεσσαλίας να παρακολουθήσει τις
μυστικές τελετουργικές συναντήσεις εννέα γυναικών, των Ταρσών, μυείται άθελά του
στην γυναικεία απόκρυφη γνώση και του αποκαλύπτεται ένα άγνωστο γοητευτικό
σύμπαν που τον οδηγεί στον αληθινό έρωτα και την αγάπη του για μια Ταρσή.
Η αναγνώριση του εαυτού μας, μέσα από την αναγνώριση του άλλου και τα όρια της
προσωπικής μας βούλησης και ευθύνης είναι τα εσώτερα μοτίβα της παράστασης.»
Δήμος Αβδελιώδης
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
“ΜΑΡΑΝ ΑΘΑ”
“Υπάρχουν μερικά θεατρικά γεγονότα στην πνευματική μας αγορά που και
αποδεικνύουν πως υπάρχει όχι μόνο κατ' όνομα αλλά πραγματικά πνευματική
ζωή, αλλά συνάμα πέρα απο το θεατρικό τους ενδιαφέρον θέτουν και άλλα ιδεολογικά,
ηθικά η αισθητικά προβλήματα.
Ένα τέτοιο γεγονός είναι το όλο ακρόαμα, θέαμα και τελούμενο στο θέατρο
“μεταξουργείο'' με τη γενική ιδεολογική και καλλιτεχνική ευθύνη του μανικού Δήμου
Αβδελιώδη και με την εκπλήσσουσα ερμηνεία της Γιασεμί Κηλαηδόνη.
Ο Αβδελιώδης με τη συνδρομή της έξοχης μουσικής και των επιλογών του Βαγγέλη
Γιαννάκη, τα λιτά και λειτουργικά σκηνικά της Μαρίας Πασσαλή, δίδαξε ελληνικό
ανθηρό λόγο, ήθος, κίνηση και παύσεις θεσπέσιας αυτογνωσίας.
Η Γιασεμί Κηλαηδόνη δεν αποδεικνύεται απλώς ενα σπάνιο μουσικό εργαλείο.
Πίσω από τη θηριώδη τεχνική, πίσω από τη μουσική τοποθέτηση της φωνής.
πίσω απο τη λιτή τελετουργία των κινήσεων, πίσω από τη μίμηση πράξεως,
σκάπτοντας ένδον, εξόρυξε σπάνια μεταλλεύματα ήθους, δύναμης ψυχής και
μια πολύτιμη καλλιέργεια.
Που βρήκε αυτά τα βαθιά ριζώματα αυτό το νέο κορίτσι και κατόρθωσε με εμπεδόκλεια
φιλότητα και νεικος να συγκροτήσει τη διαλεκτική τραγική ιστορία ενός ανθρώπου που
τόλμησε να παραβιάσει τον κανόνα, να τρυγήσει για λίγο τους βαθύς κυαμώνες ενός
κοριτσιού και να τιμωρηθεί δια βίου με την τυραννική νοσταλγία του υπέροχου
απαγορευμένου καρπού.
Το έχω γράψει για σπάνιες τέτοιες εμπειρίες: αν δεν αναστατώσει, δεν
συζητηθεί αυτο το κείμενο ως πνευματική πρόκληση και αύτη η ερμηνεία, η
πνευματική πτώχευση του τόπου δεν προσδοκά ανάκαμψη.
εαν το αλας μωρανθεί.....”
Κώστας Γεωργουσόπουλος, “ΤΑ ΝΕΑ”
“Είδα μια άλλη σκηνοθετική διδασκαλία (με όλη την σημασία της λέξης) του Δ.
Αβδελιώδη στο θέατρο ΄΄Μεταξουργειο΄΄.
Σ' ένα υποκριτικό άθλο δυόμισι ωρών μια συγκλονιστική ηθοποιός , η Γιασεμί
Κηλαηδόνη, αφηγείται σ' ένα μονόλογο όσα αναδύονται στη μνήμη ενός 90χρονου
μοναχού, ο οποίος αναγκάστηκε να συγκρουστεί με τη θρησκευτική εξαίσια και τελικά
να χάσει. Για παθιασμένους θεατρόφιλους.”
Σπύρος Παγιατάκης, “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”
’’ Είναι μια σημαντική θεατρική δουλειά- πολύ σημαντική: η Γιασεμί Κηλαηδόνη
με τον βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Θωμά Ψύρρα μονόλογο ’’Μαραν
Αθα’’, διδαγμένη- προφανώς εξαντλητικά- απ’ τον δημο Αβδελιώδη που υπογράφει και
τη διασκευή για το θέατρα, κανει την υπέρβαση. καθηλωτική! σ’ ένα κείμενο που
μονό εύκολο και πιασάρικο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί- ένας 90χρονος γέροντας
μονολογεί σε μια ιδιωματική, δύσκολη γλώσσα. Ένας άθλος για τη νεαρή ηθοποιό που
επαναλαμβάνει την παράσταση για τρίτη σεζόν στο ’’μεταξουργείο’’-καθε Κυριακή.
δειτε την! ’’
Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης, ’’ ΤΑ ΝΕΑ’’
“Σπάνια ένας συγγραφέας κατεβαίνει τόσο βαθειά στα υπόγεια της γλώσσας, ώστε να
γράψει την ιστορία του εκεί λες για μια και μοναδική φορά. Στην παράσταση του
“μεταξουργείου”, το έξοχα διασκευασμένο από τον Δήμο Αβδελιώδη κείμενο του Ψύρρα
δίνει την εντύπωση του χαμένου χειρογράφου, της γλώσσας που η χάρη της δόθηκε
στον συγγραφέα με την ανάγκη και το χρέος της συγκεκριμένης αφήγησης.
Νομίζω ότι δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ευτυχέστερη συνεύρεση για την
ανάδειξη του ιερού και τερατώδους στο “Μαραν αθα”. Από τη μια ο σκηνοθέτης
Δήμος Αβδελιώδης, που ζητά να ενώσει τον ήχο της λέξης με τη σημασία της. Και από
την άλλη, η ηθοποιός Γιασεμί Κηλαηδόνη, με ένα νου ικανό να συγκρατεί τέτοια
γλωσσική πλημμύρα, με μια νέα εικόνα για τον επί σκηνής καλλιτέχνη. Αν κάτι συγκινεί
στην παράσταση, είναι η απελευθέρωση από τα δεσμά του ηθογραφικού
αποτυπώματος. Ο ηθοποιός σε αυτήν την περίσταση δεν μεταφέρει, δεν
ενσαρκώνει ρόλους – γίνεται τελετάρχης μιας μύησης που κοιμίζει το λογικό
και ξυπνάει “τον όνειρο”. Το δράμα και οι μορφές του παραμυθιού μεταφέρονται
μέσα μας, όπως συμβαίνει με την αφήγηση των θρύλων. Υπάρχουν στιγμές στην
παράσταση που ανοιγοκλείνει η πόρτα προς την άβυσσο και η Κηλαηδόνη γίνεται η
δεκάτη στη μυστική συναγωγή στις τάρσες... το θέατρο σαν νοσταλγία της χαμένης
ενότητας.” Γρηγόρης Ιωαννίδης. “Ελευθεροτυπία”
“Στο θέατρο «Μεταξουργείο» μη φοβηθείτε τη μεγάλη διάρκεια του μονολόγου
"Μαράν Αθά"...
Δεν κατάλαβα πως πέρασαν δυόμιση ώρες βλέποντας αυτό το πλάσμα να
φλέγεται, να βυθίζεται στην παράκρουση, να υψώνεται στα ουράνια, να
αλλάζει φύλο, ηλικία, τόπο και χώρο κάνοντας ελάχιστες κινήσεις και
φορώντας ένα μαύρο ράσο! “
Άννυ Κολτσιδοπούλου, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”