ΟΙ ΠΑΛΑΙΣΤΕΣ
Η υπέρτατη ελπίδα συναντά την ματαίωση της πραγματικότητας…
του Στρατή Καρρά
με την πρωτότυπη μουσική του Διονύση Τσακνή
για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων έως τέλος του χρόνου
"Καλησπέρα πατριώτες ".
Ποιοι μας μεγαλώνουν με ένοχα παιχνίδια και αθώες επιλογές;.
Πώς γίνονται οι λέξεις σφαίρες και τα συναισθήματα βόμβες;.
Ποιοί και πώς εκμεταλλεύονται τις γνώσεις και τις πληροφορίες;.
Ποιοι καλλιεργούν προσδοκίες και εμπορεύονται ψευδαισθήσεις;.
Πώς κατασκευάζονται οι υπήκοοι;.
Ποιοι και πώς επιβάλλουν "πραγματικότητες" και "νοοτροπίες".
Ο Στρατής Καρράς με τους "Παλαιστές" του ανασηκώνει το παραβάν και μας αφήνει μόνους και αβοήθητους να κρυφοκοιτάξουμε στα άδυτα των μηχανισμών της εξουσίας, ίσως και στα άδυτα του εαυτού μας. "Οι Παλαιστές" γελοιοποιούν τον εφιάλτη της εξουσίας και μας προκαλούν. «Δεν είναι αυτό που νομίζετε. Μη νομίζετε αυτό που δεν είναι». Είναι αλήθεια δύσκολο να τραβήξει κανείς τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον εξουσιαστή και στον εξουσιαζόμενο, στον άρχοντα και στον αρχόμενο. Αλλά και οδυνηρό γιατί ίσως αναγκαστεί να τεμαχίσει τον εαυτό του και να… υπογράψει την θανατική του καταδίκη, όταν αναγνωρίσει στο πρόσωπό του το θύτη και το θύμα ταυτόχρονα, τον "απατεώνα" και το "κορόιδο", τον καταπιεστή και τον καταπιεζόμενο… "Καλησπέρα πατριώτες"… Ποιος άραγε θα τολμήσει ποτέ να σκοτώσει την ελπίδα για να εξοντώσει την εξουσία;
Το Θέατρο ΠΡΟΒΑ στρέφει και πάλι την προσοχή του στην νεοελληνική δραματουργία και συγκεκριμένα σ’ ένα «ξεχασμένο» αριστούργημα με διεθνή καριέρα παραστάσεων σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Πρόκειται για το έργο του Στρατή Καρρά «Οι Παλαιστές», που πραγματεύεται, με τρόπο μοναδικό και καταλυτικό, το διαχρονικό πρόβλημα του ανθρώπου μπροστά στην Εξουσία και την Ελευθερία. Στην φέρουσα δραματουργική δομή του έργου δεν υπεισέρχονται ηθογραφικά στοιχεία και αυτός είναι ο λόγος, που καθιστά το έργο αυτό υπέρ-τοπικό και υπέρ-χρονικό δηλαδή κλασσικό. Ένα έργο σύγχρονο, οικουμενικό. «Δεν είναι αυτό που νομίζετε. Μη νομίζετε αυτό που δεν είναι».
Σωτήρης Τσόγκας - Μαίρη Ραζή (Καλλιτεχνική Διεύθυνση Θεάτρου ΠΡΟΒΑ)
Ο Στρατής Καρράς χρησιμοποιώντας τη σάτιρα, την ειρωνεία και το παράλογο καταγράφει την έννοια της καταδυνάστευσης του ανθρώπου, τη διαλεκτική σχέση θύματος και θύτη, τη βία σε όλες τις μορφές της, αλλά και την αναμονή του λυτρωτή που όμως και αυτός είναι ένας ακόμη δυνάστης. Το έργο έχει παρουσιαστεί από τον Αλέξη Μινωτή και την Κατίνα Παξινού το 1969-1970 επί δικτατορίας. Νομίζω ότι στη σημερινή βίαιη περίοδο που διανύουμε το βρίσκω πολύ επίκαιρο. Χαίρομαι που θα συνεργαστώ με την ομάδα του Θεάτρου Πρόβα και πιο πολύ που θα αποκωδικοποιήσουμε τις κρυφές πτυχές ενός εκπληκτικού κειμένου.
Παντελής Παπαδόπουλος (Σκηνοθέτης)