Λίγα λόγια για το έργο

Το 1956 ο Γιάννης Ρίτσος γράφει το ποίημα «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος» το οποίο εμπεριέχεται στην ποιητική συλλογή «Τέταρτη Διάσταση». Ποίημα για το οποίο έλαβε το κρατικό βραβείο ποίησης. Με τη συνοδεία της «Σονάτας του Σεληνόφωτος» του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν και συγκεκριμένα του πρώτου μέρους αυτής, βλέπουμε να ξεδιπλώνεται μπροστά μας η ιστορία μιας ηλικιωμένης Γυναίκας. Βλέπουμε τον χρόνο που τρέχει αδίστακτος δίχως να αφήνει χώρο για ζωή. Η Γυναίκα εξομολογείται σε έναν Νέο την ιστορία τόσο τη δική της αλλά και της χώρας μας. Παρατηρούμε την κοινωνία να αλλάζει και να προχωρά με μία νέα δυναμική. Μέσα από αυτό το έργο γινόμαστε μάρτυρες της κοινωνικοπολιτικής αλλαγής της Ελλάδας του τότε.

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Ένα όνειρο ζωής εκπληρώνεται! Η ποίηση είναι μία αγαπημένη μου ενασχόληση. Ο Γιάννης Ρίτσος είναι ο αγαπημένος μου ποιητής. Θυμάμαι στην παιδική μου ηλικία να τραγουδάω, ως μέλος παιδικής χορωδίας, μελοποιημένη την ποίησή του και να προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω τα νοήματα της. Δεν τα κατάφερνα τότε, ωστόσο με είχαν κερδίσει. Κάτι μαγικό συνέβαινε μέσα μου. Στο Λύκειο ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος». Ήταν στη διδακτέα ύλη του μαθήματος της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Οι ώρες ανάλυσης με τη φιλόλογό μας, καθώς και η φαντασία μου, έκαναν αυτό το θεατροποιημένο ποίημα να έχει την πρώτη θέση στην καρδιά μου. Θέση που ακόμη και τώρα, μετά από αρκετά χρόνια, δεν κατάφερε να την πάρει κάποιο άλλο. Έτσι, θέλοντας να παρουσιάσω τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος» σύμφωνα με την αισθητική και τις καλλιτεχνικές ιδέες μου, πήρα την απόφαση να σκηνοθετήσω αυτό το αριστούργημα της ελληνικής ποίησης. Θέλησα να μείνω πιστός στο κείμενο και να δώσω μία προσωπική σφραγίδα στην παρουσίασή του και στην αποκωδικοποίηση των νοημάτων του, λαμβάνοντας υπόψιν και μελετώντας τη ζωή και το έργο του Γιάννη Ρίτσου.