Δύο αδέλφια, η Κλερ κι ο Φελίς, που είναι ηθοποιοί, βρίσκονται παρατημένοι από το θίασό τους σε ένα θέατρο της επαρχίας, σε ένα μέρος που ονομάζεται Νέα Βιθεσδά.

Αντιμέτωποι (ίσως) από ένα κοινό που περιμένει μια παράσταση, αλλά περισσότερο για να λυτρωθούν από τον φόβο που προκαλεί ο εγκλεισμός και η κοινωνική απομόνωση, ερμηνεύουν το «Έργο δύο προσώπων». Πρόκειται για μια ψευδαίσθηση μέσα σε μια ψευδαίσθηση, μια «κραυγή» από την απομόνωση, τον πανικό και τον φόβο. (Out Cry ήταν εξάλλου ο  τίτλος μιας εκδοχής αυτού του έργου, που έκανε πρεμιέρα στο Ivanhoe Theatre στο Σικάγο τον Ιούλιο του 1971).

Μέσα σε αυτή τη διπλή πλοκή με τη σύμβαση ενός έργου μέσα σε ένα έργο, οι χαρακτήρες της Κλερ (Clare) και του Φελίς (Felice) είναι ψυχολογικά κατεστραμμένοι από το να είναι μάρτυρες της τραυματικής δολοφονίας/αυτοκτονίας των γονιών τους. Από το περιστατικό παρέμειναν κλεισμένοι στο σπίτι της οικογένειας και προσπαθούν να κάνουν διστακτικές επαφές με τον έξω κόσμο. Ταυτόχρονα, καθώς οι ηθοποιοί βυθίζονται μέσα και έξω από την παράσταση, αυτοσχεδιάζοντας μέρη που δεν έχουν απομνημονευτεί ή δεν έχουν γραφτεί ακόμη, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διαφοροποιηθούν οι ηθοποιοί από τους χαρακτήρες και η πραγματικότητα από την ψευδαίσθηση.