Η μητέρα απουσιάζει αλλά ο χώρος είναι γεμάτος από αυτήν. 

Το έργο Vita Nova αφηγείται την επομένη μιας απώλειας, τα μεικτά συναισθήματα και τις σκέψεις που αναδύονται κατά την επίσκεψη στο οικογενειακό σπίτι του παρελθόντος. Ένας άνθρωπος που έρχεται αντιμέτωπος με τις διαφορετικές φωνές του, πολλαπλές νεαρές εκδοχές της μητέρας του αλλά και του ίδιου του εαυτού του, καθώς αναμετριέται με τα διαφορετικά στάδια του πένθους μέσα από έναν ακατάπαυστο εσωτερικό διάλογο. Ένα γράμμα περιμένει. Εκείνος παγώνει. 

Η μνήμη, τα ίχνη μιας περασμένης εποχής αλλά και η ανάγκη για μια νέα αρχή μπλέκονται σε μια σκηνική σύνθεση όπου ο λόγος, η κίνηση και η μουσική αποτυπώνουν τις αποχρώσεις μιας μετάβασης. Το βουβό συνδιαλέγεται με το ακατάπαυστα ομιλούν, η διακοπή με τη συνέχιση, ο θόρυβος με τη σιωπή.   

"Αν μπορέσουμε να αγγίξουμε αυτή τη σιωπή κι εκεί βγάλουμε ήχο; Αν μπορέσουμε να φτιάξουμε ήχο και σιωπή ταυτόχρονα; Τότε μπορεί να ανακαλέσουμε τη θλίψη μας. Τότε μπορεί να ξαναβρεθούμε."