Πολλά ήταν τα νέα συγκροτήματα των 00s που αναδύθηκαν από τη σπουδαία κληρονομιά ογκόλιθων όπως οι Bauhaus, Sisters of Mercy, Depeche Mode, ενώ από τη σκοτεινή ηλεκτρονική σκηνή που δημιουργήθηκε εκ νέου ξεπήδησαν σχήματα που προσπέρασαν την καιροσκοπική προσέγγιση της περιβόητης "goth αισθητικής" και θεωρούνται, πλέον, σχεδόν κλασικά. Το ντουέτο των Justin Warfield και Adam Breivin είναι μια τέτοια περίπτωση: μινιμαλιστικός αλλά γεμάτος ήχος, ατμοσφαιρικά synths, ακαταμάχητο drum machine, ένα όνομα με ασαφή (... αλλά υπαρκτή) αναφορά στους Joy Division και εντυπωσιακό artwork στα εξώφυλλα των δίσκων: Ιδού μια μπάντα που ήρθε για να μείνει, ξεχωρίζοντας από τις μπόλικες του είδους. Και ίσως, μια από τις καλύτερες μπάντες της δεκαετίας. 

Οι She Wants Revenge αναβίωσαν την παράδοση του post punk προσπερνώντας τις μόδες και γνωρίζοντας εντυπωσιακή επιτυχία. Το πρώτο τους άλμπουμ, με τίτλο το όνομά τους, ακουγόταν ως μια διακήρυξη αγάπης για το είδος, ενώ το δεύτερο (This Is Forever) ήταν η απτή απόδειξη πως το συγκεκριμένο genre έχει όντως διάρκεια - μεγαλύτερη από τους πολλούς επίδοξους συνεχιστές των "μεγάλων" του χώρου. Το γκρουπ που συζητήθηκε για τα εξώφυλλα των δίσκων του (απεικόνιζαν και τα δύο μια γυναίκα με εσώρουχα, με το This Is Forever να έχει, αδιαμφισβήτητα, μια περισσότερο ερεβώδη διάθεση) ήταν τελικά κάτι παραπάνω από δύο εξώφυλλα.

Οι Warfield and Breyvin δεν γοητεύονται μόνο από τους ψυχρούς και σκυθρωπούς βρετανούς goth πρωτοπόρους αλλά και από το πικάντικο άρωμα του μποέμ Λος Άντζελες των 70s και 80s. Αυτός ο συνδυασμός, που φέρουν με ευκολία, είναι που κάνει τη μουσική των She Wants Revenge θελκτική για τους απανταχού εσωστρεφείς ρομαντικούς μουσικόφιλους.