Ο Κωνσταντίνος Ρήγος
δίνει ξανά πνοή στη θρυλική Σεβάς Χανούμ
Με την Κωνσταντίνα Μιχαήλ στον ρόλο της θρυλικής τραγουδίστριας
Γιώργου Χρονά - Σέβας Χανούμ
Η ιστορία μιας τραγουδίστριας του ’50
“Κάθε ιστορία είναι μια διαδρομή χαραγμένη στο μυαλό και στο σώμα.
Με κιμωλία στο πάτωμα”
Κωνσταντίνος Ρήγος
«Η ιστορία η δική μου, της Σεβάς, Σεβάς Χανούμ, Σεβαστής Παπαδοπούλου: Ποντία είμαι. Από τον Εύξεινο Πόντο, από τη Σαμψούντα είμαι. Το γέννημά μου είναι Μακεδόνα. Μακεδόνα είμαι! Γεννήθηκα το 1931, ημέρα Τετάρτη, ανήμερα στα γενέθλια της Παναγίας 8 Σεπτεμβρίου, στις 9 το πρωί».
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος επιστρέφει στη Σεβάς Χανούμ, τη θρυλική μορφή του λαϊκού τραγουδιού. Η συναρπαστική ζωή της θα ζωντανέψει από τις 27 Οκτωβρίου στο θέατρο Σημείο μέσα από έναν μονόλογο βασισμένο στη χειμαρρώδη συνέντευξη που έδωσε η ίδια στον ποιητή Γιώργο Χρονά.
ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
του Τσάρλι Τσάπλιν
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Στίχοι: Σταύρος Σταύρου
Σκηνοθεσία: Αμάλια Μπένετ
Η παράσταση που ενθουσίασε το κοινό και την κριτική επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο «Θέατρον», Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος».
Ένας άνεργος περιπλανώμενος, ο Σαρλώ, ερωτεύεται μια τυφλή ανθοπώλισσα και κάνει τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τα χρήματα για την εγχείρηση που θα της χαρίσει την όραση. Με κεντρικό άξονα τον ρακένδυτο ήρωα που αγωνίζεται να επιβιώσει στο βίαιο περιβάλλον του ακραίου οικονομικού φιλελευθερισμού, η ταινία-μύθος του αμερικανικού κινηματογράφου παίρνει τη μορφή ενός ιδιότυπου θεατρικού μιούζικαλ που αφηγείται μέσα από τη γλώσσα της μουσικής και του χορού, μια οικουμενική ιστορία αγάπης που ξεπερνά τα γλωσσικά και πολιτισμικά εμπόδια. Η ζωντανή μουσική, το τραγούδι και η ενέργεια των δημιουργών συστρατεύονται, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον ιδιοφυή «μελαγχολικό κλόουν», τον ηρωισμό των απλών ανθρώπων και τις αρχετυπικές αξίες της ζωής.
Με φόντο το οικονομικό Κραχ της Αμερικής, τα Φώτα της πόλης, είναι ταυτόχρονα μια συγκινητική κωμωδία και μια αστική παραβολή που πραγματεύεται την κοινωνική αδικία αλλά και την άδολη αγάπη. Μια ταινία με το ωραιότερο φινάλε στην ιστορία του κινηματογράφου, ένα έργο-καθρέφτης της τραχιάς μεσοπολεμικής εποχής που αποθεώνει την ασυμβίβαστη ζωή, την ανιδιοτελή προσφορά και τον έρωτα χωρίς όρια.