Λίγα Λόγια για το έργο:

Η ασυμβίβαστη Μαργκερίτ Ντυράς, που ό,τι έχανε σε μπόι το κέρδιζε σε προκλητική πληθωρικότητα, επιβλήθηκε ως μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της σύγχρονης γαλλικής λογοτεχνίας, χαρίζοντας στο παγκόσμιο λογοτεχνικό κοινό “μικρά” πεζογραφικά αριστουργήματα.

“H Αρρώστια του Θανάτου” κυκλοφόρησε το 1982 από τον εκδοτικό οίκο De Minuit και στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το 1984 από τις εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ σε μετάφραση Κυβέλης Μαλαμάτη. Στη θεατρική σκηνή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το Μάρτιο του 98’ στο Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή ο οποίος ερμήνευσε και τον ρόλο του ΑΝΤΡΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΩΝ ΝΥΧΤΩΝ με παρτενέρ την Λένα Κιτσοπούλου που ερμήνευε το ρόλο της ΝΕΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.

Το έργο της Ντυράς περιγράφει έναν απροσδιόριστο και αφηρημένο έρωτα ανάμεσα σε μία γυναίκα και έναν άντρα που φοβάται να αγαπήσει και κρύβει μάλιστα και μια πικρή ιστορία για την ίδια.

Η Ντυράς άρχισε να γράφει το βιβλίο στην Τρουβίλ σε μια περίοδο, όπου έπινε έξι έως επτά λίτρα κρασί κάθε μέρα. Όταν τελείωσαν οι πρώτες δέκα σελίδες του βιβλίου, μετακόμισε στη Neauphle-le-Château για να συνεχίσει το γράψιμο. Σταμάτησε να τρώει αλλά συνέχισε να πίνει. Άρχιζε κάθε πρωί πίνοντας δύο ποτήρια τα οποία έκανε εμετό και κατόπιν κατάφερνε να κρατήσει το τρίτο. Η Ντύρας είχε καταστεί ανίκανη να γράψει, ειδικότερα να γράψει για τον εαυτό της (στα περισσότερα έργα της αυτοβιογραφείται), οπότε η φίλη της και μούσα Γιάν Αντρεά ανέλαβε να γραφεί για χάρης της ότι της απήγγειλε. Αρχικά το χειρόγραφο είχε τον τίτλο “Ένα άρωμα από ηλιοτρόπιο και κίτρο” και ολοκληρωνόταν σε μόλις είκοσι σελίδες. Πολύ μικρό για οποιαδήποτε έκδοση. Η κατάσταση με το ποτό όμως δεν πήγαινε άλλο κι έτσι τον Οκτωβρίου του 1982 η Ντυράς οδηγήθηκε σε κλινική αποτοξίνωσης για αλκοολικούς, και αμέσως μετά μεταφέρθηκε στο Αμερικανικό Νοσοκομείο του Παρισιού. Βγαίνοντας από την κλινική άρχισε αμέσως να διορθώνει το έργο, αλλάζοντας τον τίτλο σε “Αρρώστια του Θανάτου”.