Σκληρός, καθημερινός, αστείος, τρυφερός, αποτελούμενος από θραύσματα μνήμης και σελίδες προσωπικού ημερολογίου, ο θεατρικός μονόλογος “Ιώ – Εκείνη” είναι ο σημερινός λόγος μιας γυναίκας που θυμάται, αναμετριέται με τραυματικές μνήμες, προσπαθεί, διαπραγματεύεται, σκέφτεται, πονάει, χαμογελάει, θυμώνει, θέτει στόχους. Έχοντας υπάρξει θύμα έμφυλης βίας, η ηρωίδα ακροβατεί ανάμεσα στον λόγο και τη μουσική και επικαλείται τη φιγούρα της καταδιωκόμενης και περιπλανώμενης Ιώς για να βρει τη δύναμη να φτάσει στο τέλος της διαδρομής της, να γεφυρώσει το χάσμα, να συνεχίσει να αναπνέει.