Μετά από δύο άκρως επιτυχημένες χρονιές, το “Εννέα και πέντε” η παράσταση που εντυπωσίασε κοινό και κριτικούς, αποχαιρετά το κοινό της Αθήνας με μία μοναδική παράσταση στο Ηρώδειο  την Τρίτη 30 Αυγούστου.

Ένα τρένο που καθυστερεί. Μια μπάντα οκτώ μουσικών και ένας παραγωγός ραδιοφώνου περιμένουν στο σταθμό, όπου συναντιούνται μελωδίες, σκέψεις, εικόνες, συναισθήματα, προσδοκίες. Το ελληνικό τραγούδι τέμνει την συλλογική μας μνήμη και τους προσωπικούς δρόμους
210 βραδιές στο θέατρο Διάνα, περισσότεροι από 70.000 θεατές, σε μία μουσικοθεατρική παράσταση που χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη των τελευταίων χρόνων.

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Χρήστος Θηβαίος και ο Οδυσσέας Ιωάννου στον ρόλο του αφηγητή, υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση και τις βιντεοπροβολές του Παντελή Βούλγαρη, ξεδιπλώνουν μέσα από τραγούδια, λόγια και αισθήματα την ιστορία μας από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Μια παράσταση για τους κοινούς μας τόπους, για τις προσωπικές διαδρομές που τέμνουν την συλλογική μνήμη.


Πότε
Τρίτη 30 Αυγούστου 2016

Πού
Ωδείο Ηρώδου Αττικού

Ώρα έναρξης 21:00



Είπαν για την παράσταση

«Πήγα στο θέατρο Διάνα. Εκεί που εμφανίζεται ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Χρήστος Θηβαίος και ο Οδυσσέας Ιωάννου, σκηνοθετημένοι από τον Παντελή Βούλγαρη.
Έλιωσα!!! Συγκινήθηκα!!! Απόλαυσα!!!
Ναι, υπάρχει ομορφιά, καλαισθησία, ήθος, αγνότητα, θάρρος,λόγος, ακόμη σήμερα.
Σας το συστήνω. Μέσα στο "τίποτα" της πολιτικής φασαρίας που ζούμε, είναι ένα βάλσαμο.
Τους ευχαριστώ από καρδιάς»
(Χάρις Αλεξίου)

«Mια από τις καλύτερες παραστάσεις που έχω δει στην ζωή μου και σίγουρα η καλύτερη των τελευταίων χρόνων.»
(Θάνος Μικρούτσικος)

«Είδα τη χθεσινή μουσική παράσταση «9:05» με τον Βασίλη, τον Χρήστο στα καλύτερά τους και τον Οδυσσέα, με λόγια καθαρό νερό, τους ωραίους και δεμένους μουσικούς και την καταλυτική σκηνοθετική παρέμβαση του Παντελή Βούλγαρη!  Ήταν όλα άρτια καλλιτεχνικά, αισθητικά και ηθικά!  Είναι παρήγορο στα δύσκολα να περισσεύει διάθεση, αγάπη, χιούμορ, μνήμη και αλήθεια.  Μακάρι όλοι οι χώροι στην πόλη να γέμιζαν με τέτοιες παραστάσεις και τέτοιες προθέσεις.  Μπράβο τους, μου γλύκαναν την ψυχή!»
(Γιώργος Νταλάρας)

«Χθες παρακολούθησα την παράσταση "Εννέα και πέντε" σε σκηνοθεσία του Παντελή Βούλγαρη, στο θέατρο Διάνα.Με πρωταγωνιστές τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου,τον Χρήστο Θηβαίο και τον Οδυσσέα Ιωάννου που έχει γράψει και τα κείμενα.
Ειλικρινά συγκλονίστηκα. Γέλιο,συγκίνηση,χαρά και προβληματισμός,εναλλάσσονται με εξαιρετικό τρόπο, με οδηγό τα σπουδαία κείμενα του Ιωάννου αλλά και φυσικά τα τραγούδια, ερμηνευμένα από τον, για άλλη μια φορά, απίστευτο Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον αγαπημένο Χρήστο Θηβαίο και τους καταπληκτικούς μουσικούς.
Σας παροτρύνω ανεπιφύλακτα να την δείτε...»
(Γιάννης Κότσιρας)

«Αν θες να κανεις ένα δώρο στον εαυτό σου να πας να δεις το "εννέα και πέντε " στο θέατρο Διάνα . Επειγόντως . Δεν θα σου περιγράψω κατι παραπάνω παρα μόνο οτι έφυγα γεμάτος ελπίδα ευτυχισμένος και συγκινημένος.»
(Θέμης Καραμουρατίδης)

« Μία  μουσικοθεατρική παράσταση που με πραγματικό όχημα τη συγκίνηση αφηγείται το ταξίδι μας στη ζωή, το όνειρο, την προσμονή, την ελπίδα, με όπλο την ποίηση των τραγουδιών μας. Μια πραγματική και ουσιώδης ανθολογία, ένα απόσταγμα τέχνης των στιγμών που ζήσαμε και ζούμε»»
(Γιώργος Χαρωνίτης Αθηνόραμα)

«O Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Χρήστος Θηβαίος και ο Οδυσσέας Ιωάννου και ο Παντελής Βούλγαρης, εξιστορούν μέσα από όμορφα τραγούδια και μεστό λόγο την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, σκαλίζοντας την μνήμη και προκαλώντας το συναίσθημα. Μια ολόκληρη εποχή ξετυλίγεται σε τρεις ώρες»
(Χρυσούλα Παπαϊωάννου - Το ποντίκι)

«Μια κοινωνική ψυχανάλυση από τέσσερις άντρες. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Χρήστος Θηβαίος και ο Παντελής Βούλγαρης πατούν στο κείμενο του Οδυσσέα Ιωάννου και κοιτούν κατάματα τον καθρέφτη. Οι επιλογές τους και οι ιδεολογικές τοποθετήσεις τους μέσα από ένα γράμμα. Γιου προς τον πατέρα. Η σύγχρονη ιστορία - βιωματικά, όπως δεν διδάσκεται στα σχολεία. Από τον Μάη του '68 και τη διχοτόμηση της Κύπρου μέχρι του Ανδρέα την Αλλαγή κι ύστερα. Μια πορεία ψυχής και λογικής, σκέψης και συναισθήματος, κυρίως συγκίνησης και μέθεξης, μέσα από ελληνικά τραγούδια-μνημεία».
(Λίνα Παπαδάκη, Protagon)

«Αυτό που, αναμφίβολα, εντυπωσιάζει στην παράσταση αυτή είναι τα κείμενά της. Κείμενα που έχει γράψει ο Οδυσσέας Ιωάννου και τα παρουσιάζει ο ίδιος σαν αφηγητής επί σκηνής. Κείμενα που εμπεριέχουν ιστορία, σχόλιο, συναίσθημα, χιούμορ, σαρκασμό, κυνισμό και ρομαντισμό ταυτόχρονα. Κείμενα που περιδιαβαίνουν τις εποχές της ελληνικής κοινωνίας και του τραγουδιού της, από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα»
 (Γιώργος Μυζάλης-Protagon)

«Οι αλήθειες των στίχων, ο λόγος των τραγουδιών που ακολουθούν, το πάθος και οι αισθαντικές ερμηνείες των δύο καλλιτεχνών -δεν θα τα αποκαλύψουμε όλα- κερδίζουν το θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού, που δείχνει να αντιδρά ανάλογα, όταν υπάρχει ήθος και ποιότητα».
(Ερριέττα Μπελέκου, Culturenow)

«Η αφήγηση του Οδυσσέα Ιωάννου τέμνεται από τις χαρισματικές φωνές του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και του Χρήστου Θηβαίου, μέσα από το πρίσμα χαρακτηριστικών τραγουδιών των τελευταίων δεκαετιών προσφέροντας στους θεατές ένα τρίωρο, στο οποίο μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη σκέψη τους υπέρ της ανθρωπότητας. Η σκηνοθεσία του Παντελή Βούλγαρη έβαλε τη βάση σ' αυτήν την όμορφη ιδέα και πήρε απ' τον καθένα επί σκηνής ό, τι μπορούσε να δώσει, συνδέοντάς τα όλα σ' ένα νήμα που η άκρη του έφτανε στο κοινό».
(Χρύσα Φωτοπούλου, Onlytheater)

«Η σκέψη “τι στο καλό θέλουν δύο «μεγάλοι» στο σανίδι την ώρα που γεμίζουν στάδια και μουσικές σκηνές”, λογική και επόμενη. Η απάντηση δόθηκε 2,5 ώρες μετά. Ρίσκαραν με κόστος προσωπικό και παρουσίασαν μια παράσταση που συνιστά βαθιά πολιτική πράξη. Με τον επαναστατικό παλμό των τραγουδιών τους εμφύσησαν μέσα μας το αίσθημα της αλληλεγγύης, έφεραν τούμπα συναισθήματα, εποχές και καταστάσεις. Κατέδειξαν τους φταίχτες του σήμερα και τους έβγαλαν επιδεικτικά τη γλώσσα. Άνοιξαν δρόμους και έκαναν το πρώτο βήμα. Δίπλα τους έξι αφοσιωμένοι μουσικοί. Και τα τραγούδια να μπαίνουν σαν Θεία Κοινωνία στα στόματά μας».
(Φανή Πλατσατούρα, Provocateur)

«Η αλληλεγγύη, το εμείς κι όχι το εγώ, είναι αυτά που αναδεικνύονται μέσα από μια νοσταλγική ατμόσφαιρά που ταξιδεύει τους θεατές στο καλό ελληνικό τραγούδι από το χθες, στο σήμερα, δημιουργώντας ένα κύμα μελωδιών και λέξεων που από τη σκηνή φτάνουν στην καρδιά και τη σκέψη κάθε θεατή... Συμπερασματικά, εστιάζοντας, τόσο στην ίδια την παράσταση, μέσα από τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις με τους ξεχωριστούς αυτούς δημιουργούς, όσο και στα ερεθίσματα που αυτή γεννά στις ψυχές και στο μυαλό μας, αυτό το οποίο μπορεί κανείς να πει, είναι ότι αξίζει να την δει. Το στοίχημα όπως φαίνεται έχει κερδηθεί. Κι αυτό βρίσκεται πίσω από το εμείς, πίσω από το καλό ελληνικό τραγούδι, ιδωμένο μέσα από μια διαφορετική, μαγευτική σκοπιά που διαπερνά το παρελθόν μας και φθάνει στο σήμερα».
(Δώρα Χαραλαμποπούλου, Hitandrun)

 «Είναι κάποιες παραστάσεις που σε αναγκάζουν να επιστρατεύσεις κάθε πιθανό κλισέ για να περιγράψεις την ποιότητα και την ομορφιά τους! “Υπέροχες ερμηνείες”, “φανταστική ατμόσφαιρα”, “επίκαιρα τραγούδια” και χίλια δυο άλλα, που στο “Τρένο των 9.05” ισχύουν στο έπακρο».
(Αντώνης Μπατζιάς, TheMachine)

«Όταν έχεις ταλέντο, κάποια στιγμή ίσως καταφέρεις να το αναδείξεις. Όταν έχεις χάρισμα, ό, τι κι αν κάνεις, θα λάμψεις, σαν την αλήθεια που κι αν ακόμα δεν την αναζητάς, θα σε βρει εκείνη... Ο Οδυσσέας Ιωάννου, μια μπάντα, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο Χρήστος Θηβαίος με οδηγό τον Παντελή Βούλγαρη, αποφασίζουν να μαγέψουν το κοινό τους σε μια μουσικοθεατρική παράσταση, στην οποία καλούνται να “παίξουν” τους εαυτούς τους..».
(Βάσω Τσίκου, Musicity)

«Τον ορισμό και χαρακτηρισμό της συγκεκριμένης παράστασης θα μπορούσε να τον καθορίσει μόνο η αποκωδικοποίηση των συνεχών χειροκροτημάτων των θεατών».
(Νίκος Αναγνωστάκης, Ogdoo)

«Συγκίνηση προκάλεσε το “κλείσιμο”, με τους θεατές όρθιους να τραγουδούν, μαζί με τους καλλιτέχνες “Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ”. Συγκίνηση και… αποφασιστικότητα. Όπως άκουσα στο πίσω κάθισμα μια ηλικιωμένη κυρία να σχολιάζει: “Ρε λες να ξεκινήσει από εδώ η… επανάσταση;”
“Πάμε” ρωτάει ο Βασίλης και το τελικό μήνυμα της παράστασης είναι πως δεν πρέπει να περιμένουμε μία ζωή ένα τρένο που δεν πρόκειται να έρθει ποτέ! Πρέπει να αντλήσουμε δύναμη, να βρούμε κι άλλους συνοδοιπόρους και να πάμε με τα πόδια! Μην σταματάτε λοιπόν να ελπίζετε, τίποτα δεν έχει χαθεί… αρκεί να είμαστε όλοι μαζί! Το παιχνίδι παίζεται ακόμα!».
(Γιώργος Κόλλιας, gekollias)

«Αυτή η παράσταση λειτουργεί όπως παλαιότερα άλλες παραστάσεις, σε δίσεκτα χρόνια, αποφορτίζοντας λίγο από το βάρος που όλοι φέρουμε λόγω της διάχυτης ανασφάλειας, της απογοήτευσης, της οικονομικής κρίσης, της κρίσης αξιών, της αυτοαμφισβήτησης»
(Ιουλία Λυμπεροπούλου, Musicheaven)

«Μήπως πρέπει να επανεξετάσουμε τις επιλογές μας του παρελθόντος; Μήπως πρέπει να αντιληφθούμε όσα βλέπουμε και όσα βιώνουμε; Ερωτήσεις που θα θέσεις στον εαυτό σου παρακολουθώντας την παράσταση. Ο Παπακωνσταντίνου και ο Θηβαίος  μας εντυπωσίασαν και ως ηθοποιοί. Πλάκες, ευτράπελα, ατάκες. Εντυπωσιαστήκαμε από τον τρόπο γραφής, αλλά και την παρουσία, τη φωνή και το συναίσθημα του Οδυσσέα Ιωάννου. Ήταν συγκλονιστικός»
(Mixgrill)

«Θεωρούμε πως είναι ό,τι καλύτερο μπορούν οι γονείς να προσφέρουν στους μαθητές και τις μαθήτριές μας, ενώ οι εκπαιδευτικοί μας κρίνουμε αναγκαίο να δουν την παράσταση αυτή προκειμένου να αυτενεργήσουν τόσο στο μικρόκοσμο της δικής τους εκπαιδευτικής κοινότητας όσο και να διεκδικήσουν συλλογικά τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου της τέχνης και του πολιτισμού μέσα στο εκπαιδευτικό μας γίγνεσθαι»
(Νίκος Φωτόπουλος, 360 pedia)