«ΑΦΗΣΤΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ»

Το καινούργιο έργο της Σοφίας Αδαμίδου «Αφήστε μου την Άνοιξη» εμπνευσμένο από ματαιωμένους, ματωμένους και μάταιους έρωτες, ανεβαίνει στο θέατρο «Αλκμήνη», σε σκηνοθεσία Μανώλη Ιωνά.

Μια γυναίκα κι ένας άντρας στις αρχές του αιώνα του ρομαντισμού, σε μια κλειστή κοινωνία, ζουν τον έρωτα με το μοναδικό τρόπο που μπορούν να τον ζήσουν. Απόλυτα. Ζουν έναν έρωτα που δεν θα άφηνε αποτύπωμα αν δεν ταυτιζόταν η εμμονή με την ενοχή, αν οι ψυχές τους δεν αφουγκράζονταν τα σκοτάδια τους. Η τύχη τους τραγική καθώς το μόνο που μπορεί να τους χωρίσει είναι ο θάνατος. Γιατί ο έρωτας είναι δυνατός σαν τον θάνατο. Γιατί ο έρωτας, λυσιμελής, τους παρέσυρε στο θάνατο. Γιατί ο έρωτας και η επανάσταση είναι παράνομοι γιατί κρύβουν μέσα τους την απειλή και την ελπίδα.

Μπορεί η εποχή μας να μην εμπνέει τεράστιους έρωτες ακριβώς επειδή δεν επιτρέπει μεγάλες υπερβάσεις που θα έθεταν σε κίνδυνο την ασφάλεια ενός περιχαρακωμένου βίου, όμως η ερωτική ιστορία του έργου «Αφήστε μου την Άνοιξη», γεμάτη ερωτικές στιγμές και υπαρξιακά αδιέξοδα, γεμάτη πάθη και απόλυτα συναισθήματα, γεμάτη συγκρούσεις και όνειρα, διεκδικήσεις και στερήσεις, παρακολουθεί τους ήρωες που βρίσκονται αντιμέτωποι με διαχρονικές καταστάσεις του ανθρώπινου βίου, όπως η φιλία, η σχέση γονιού και παιδιού, το πέρασμα από την εφηβεία στην ενήλικη ζωή, η μοναξιά, ο έρωτας και το σεξ, η προδοσία, η απώλεια, η αρρώστια, το πένθος, ο θάνατος.

Παρότι το έργο αφορά στον έρωτα ενός άντρα και μιας γυναίκας, επί σκηνής συγκρούονται δυο γυναίκες. Δύο γυναίκες που η μια διεκδικεί τον έρωτα που της στέρησαν και η άλλη την αγάπη του γιού της που τελικά έγινε η θηλιά που τον έπνιξε. Δυο γυναίκες, τόσο διαφορετικές, σε μια σύγκρουση χωρίς όρια. Μια γυναίκα με λάθη και πάθη, με φως και απόλυτα αισθήματα, διεκδικεί μέχρι τέλους αυτό που ποθεί. Η άλλη μια γυναίκα όπως την θέλουν οι άλλοι, στερημένη από έρωτα, με σταυρωμένα χέρια, δέχεται την μοίρα της, αλλά ταυτόχρονα στέκεται αλύγιστη μπροστά στους θανάτους, που άλλαξαν τη ζωή και την ψυχή της.