Ο Θ Ε Ι Ο Σ Β Α Ν Ι Α Σ
του Άντον Τσέχωφ
2η Χρονιά
BIOSMain
Μετά τη μεγάλη περσινή επιτυχία, ο Θείος Βάνιας σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη εντάσσεται στο ρεπερτόριο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και παρουσιάζεται στο BIOS από 2 Οκτωβρίου.
Σ’ αυτό το έργο:
Κανένας δεν κοιμάται όσο θα ήθελε.
Κανένας δεν αγαπά όσο χρειάζεται.
Κανένας δεν αρπάζει καμία ευκαιρία.
Κανένας δεν αγαπιέται όσο έχει ανάγκη.
Όλοι θέλουν να νιώσουν περισσότερο.
Όλοι είναι έτοιμοι για καυγά.
Όλοι επαναλαμβάνονται.
Κάποιοι πίνουν παραπάνω απ’ όσο πρέπει.
Κάποιοι έχουν τη δουλειά για φάρμακο.
Κάποιοι ζουν τη ζωή τους σαν δράμα.
Στο τέλος δεν αλλάζει τίποτα.
«Αυτό το βάρος... Δεν είμαι καλά... Τίποτα...»
Είναι μάλλον αδύνατον να βρει κανείς τόσα πολλά παράπονα μαζεμένα σε ένα και μόνο θεατρικό έργο. Όμως ο Θείος Βάνιας είναι ένα έργο γοητευτικό.
Πώς προκύπτει ποίηση από τα παράπονα;
Όλα τα πρόσωπα του έργου κουβαλούν ένα βάρος.
Ο Νίτσε λέει πως δεν γίνεται να υποφέρουμε χωρίς να κάνουμε κάποιον να πληρώσει γι’ αυτό.
Τι τον κάνουν όλον αυτόν τον πόνο οι ήρωες του Θείου Βάνια;
Και τι είδους ήρωες είναι;
Καμιά γυναίκα δεν είναι «ηρωίδα», δηλαδή όσο πρέπει θηλυκή ή μητρική.
Και κανένας άντρας δεν είναι όσο πρέπει «αρσενικός» για να γίνει ήρωας. Ιδίως ο ίδιος ο Βάνιας, αποτυγχάνει παταγωδώς ως άντρας πρωταγωνιστής. Ακόμα και στον τίτλο του έργου κατοικεί λειψά: ως «θείος».
Έγραψαν για την παράσταση:
Αυτόν τον «Θείο Βάνια» αξίζει να τον δεις (...) Έχω δει περισσότερες από πέντε φορές τον «Θείο Βάνια» στη σκηνή. Όμως, μέσω της παράστασης που σκηνοθέτησε η Μαρία Μαγκανάρη, πρώτη φορά είναι που το τσεχωφικό κείμενο με χτύπησε σαν τσουνάμι – ευπρόσδεκτη, νομίζω, η παρομοίωση όταν πρόκειται για ένα έργο τέχνης. (...)
Δημήτρης Μαστρογιαννίτης, AthensVoice
Στον «Θείο Βάνια» που σκηνοθετεί η Μαρία Μαγκανάρη ο κόσμος του έργου ζωντανεύει μέσα από τις ερμηνείες των ηθοποιών. (...) Θέατρο ηθοποιών σε φορμάτ Intimate Theatre, η παράσταση της Μαρίας Μαγκανάρη δικαιώνει την αγάπη μας και το ανεξάντλητο ενδιαφέρον για τον απαράμιλλο Ρώσο συγγραφέα.
Ματίνα Καλτάκη, Καθημερινή της Κυριακής
Η Μαρία Μαγκανάρη καταπιάνεται με το εμβληματικό έργο του Τσέχοφ και επιτυγχάνει να αναδείξει όχι μόνο τη δύναμη και την επικαιρότητά του, αλλά τη γήινη, απτή, χωμάτινη, γλυκόπικρη υφή του. Σε οδηγεί με τρόπο καθαρό και αφτιασίδωτο στην ουσία: να δεις την αλήθεια αυτών των χαρακτήρων, να αναλογιστείς τη ζωή τους, τα όνειρα τα δικά τους και τα δικά σου.
Γιώργος Μητρόπουλος, Euronews
Αυτόν τον «Θείο Βάνια» τον σκέφτεσαι διαρκώς μετά την παράσταση. Για την ταύτιση, για τις μνήμες, για τις συγκρούσεις μέσα στις καθημερινές σχέσεις, γιατί σε θυμώνει ό,τι θυμώνει τον Αστρώφ ή τον θείο Βάνια, γιατί σε έχει τρελάνει ό,τι τρελαίνει τη Σόνια, γιατί έχεις, ευτυχώς, κάποιους ανθρώπους σαν τη Νένα γύρω σου... Και γιατί η Μαρία Μαγκανάρη κατάφερε να μεταφέρει τη διαχρονία του Τσέχωφ μ’ έναν τρόπο διόλου στημένο, διόλου επιδεικτικό, αλλά άμεσο, σαν νεύμα, σαν χάδι, σαν καθρέφτη.
Όλγα Σελλά, Popaganda
Δεν υπάρχουν άλλοι θεατρικοί ήρωες στο παγκόσμιο δραματολόγιο του 20ου αιώνα που να βρίσκονται σε τέτοια εγγύτητα με το ανθρώπινο συναίσθημα όσο οι χαρακτήρες του Τσέχωφ. Με γνώμονα αυτή τη διαπίστωση η Μαρία Μαγκανάρη φέρνει τα πρόσωπα του
«Θείου Βάνια» - του πληρέστερου έργου του μεγάλου Ρώσου – τόσο κοντά όσο να μπορείς να τους αγγίξεις, να τους συναισθανθείς. Τόσο που μοιάζουν προσκεκλημένοι στο σαλόνι σου. Δικοί σου άνθρωποι. Κι αυτή είναι η αφετηρία ίσως για το πιο μεστό ανέβασμα του έργου που έχουμε δει στην αθηναϊκή σκηνή τα τελευταία χρόνια.
Στέλλα Χαραμή, Tospirto
Ο θρίαμβος της αγάπης, της έγνοιας, της συμπόνοιας και της φροντίδας για τους ανθρώπους, σε μια παράσταση που τιμά τον κάθε ένα θεατή ξεχωριστά και όλο το κοινό μαζί, ο «Θείος Βάνιας» του Τσέχωφ, στην σπαρταριστή μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη, αφιερωμένη εξαιρετικά από τη σκηνοθέτη Μαρία Μαγκανάρη σαν μια υπόκλιση και μια χειρονομία παρηγορητικής αφήγησης, με έκανε να χαρώ πολύ και να συγκινηθώ περισσότερο από τη διαφάνεια των αισθημάτων της ένα βροχερό χειμωνιάτικο βράδυ του Ιανουαρίου, βγαίνοντας από το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων στην Κυψέλη. Μάνια Ζούση, “Artplay”
Είναι φορές που τα πιο μικρά θεατρικά θαύματα συμβαίνουν στους πιο ανύποπτους τόπους. Αυτή είναι η περίπτωση του Θείου Βάνια της Μαρίας Μαγκανάρη. Μια από τις πιο ουσιαστικές τσεχοφικές προτάσεις των τελευταίων ετών.(...) Έχεις την αίσθηση ότι οι ηθοποιοί συλλαμβάνουν, ανάμεσα στις λέξεις, ένα ολόκληρο άρρητο πλέγμα δράσεων και σκέψεων, που εμπλουτίζουν τις σχέσεις αναπάντεχα. Ο Θείος Βάνιας του Κώστα Κουτσολέλου, ο καλύτερος Βάνιας που έχω δει.
Σοφία Ευτυχιάδου, Elculture
Η Μαρία Μαγκανάρη έφτιαξε μια παράσταση ξεχωριστή και αρμονική. Δημιούργησε έναν δικό της «κόσμο», μέσα σε λίγα τετραγωνικά, στην ουσία ακριβώς στα πόδια των θεατών, με όλα όσα τον αποτελούν -χαρακτήρες, συναισθήματα, επιδράσεις, ιδέες- θεμελιώνοντας έτσι ένα πρωτότυπο και υψηλής αισθητικής είδος ανεβάσματος του Τσέχωφ.
Ειρήνη Αϊβαλιώτου, Catisart
Η Μαρία Μαγκανάρη αποφάσισε να συνθέσει ένα δίκτυο δεσμών και αντιθέσεων, γεννημένο στα ενδότερα των ψυχών των χαρακτήρων του Τσέχωφ, κι έπραξε άριστα. Κατάφερε να δημιουργήσει ένα υφαντό από συναισθήματα, εξωτερικευμένο με τον πιο ξεκάθαρο και αντιληπτό τρόπο, μέσω των δράσεων και των σωματικών αντιδράσεων. (...) Ένας Θείος Βάνιας, τόσο αληθινός που μοιάζει να βγήκε μόλις από μέσα μας.
Μαρία Στέλλα Μπινίκου, Artic.gr
“Τα κατάφερε πολύ καλά η Μαρία Μαγκανάρη στο θείο Βάνια, πέρα από ότι θεωρώ άθλο το να ανεβάζεις Τσέχοφ με το τίποτα, έκανε μια παράσταση εξαιρετική, σε ένα αληθινά υπέροχο έργο. Κάθε φράση είχε σημασία, και πρώτη φορά είδα την Ελένα κυρίως αλλά και τη Σόνια, τις γυναίκες του έργου, με τα λόγια τους να χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά, γιατί αν αξίζει κάτι στο να βλέπεις ξανά και ξανά τα έργα του Τσέχοφ, είναι πως αυτά τα λόγια που ακούς απηχούν μια καινούργια αλήθεια γιατί εσύ, ο θεατής, είσαι αυτός που αλλάζεις, μεγαλώνεις και μετατοπίζεσαι