Η Έλενα Μαυρίδου παρουσιάζει τις «Βάκχες» του Ευριπίδη σαν ένα σύγχρονο δραματοποιημένο εικαστικό - μουσικό δρώμενο που έχει ρίζες στα παλιά, ενσαρκωμένο από ένα υποκριτικό κουαρτέτο, στοχεύοντας στη δυναμική ερμηνεία του λόγου του Ευριπίδη και τη σωματικότητά του.
«Βακχεύω σημαίνει βιώνω ένα είδος θρησκευτικής εμπειρίας,
την εμπειρία της κοινωνίας με τον θεό,
και μεταμορφώνει ένα ανθρώπινο ον σε βάκχων»
E. R. Dodds
Τι μένει στο τέλος για το κοινό και τους ήρωες, όταν η μουσική σταματάει και καλούμαστε να συλλογιστούμε το ανθρώπινο αδιέξοδο της ύπαρξης μας; Είναι ζωντανός ο Διόνυσος σήμερα;
Με αυτά και όχι μόνο τα ερωτήματα καταπιάνεται η Έλενα Μαυρίδου στοχεύοντας στη δυναμική ερμηνεία του λόγου του Ευριπίδη και τη σωματικότητά του.
Ο Διόνυσος εδώ είναι μια φωνή. Η φωνή αυτή μέσα μας που μας συνδέει με τα ζωώδη ένστικτά μας. Ένας Διόνυσος που μεταμορφώνει τον Πενθέα, που μεταμορφώνει το περιβάλλον γύρω του.
Η λατρεία του Διονύσου είναι η ένωση με τη ζωώδη δύναμη.
Ο λόγος του Ευριπίδη, η χρήση της σύγχρονης,αλλά και της δημοτικής παραδοσιακής μουσικής σύνθεσης, καθώς και φιγούρες θεάτρου σκιών μιας ναΐφ αισθητικής, αποτελούν τα βασικά εργαλεία της παράστασης. Συνδυάζοντας live τον φυσικό ήχο της λύρας και του νταουλιού (2 μουσικοί «συνομιλούν» επί σκηνής με τους 4 ηθοποιούς) με το ηχοτοπίο και το sound design της σύγχρονης μουσικής τεχνολογίας, καθώς και τα σώματα των ηθοποιών μαζί με φιγούρες του θεάτρου σκιών, η σκηνοθέτις μάς οδηγεί σταδιακά στην Βακχεία του έργου του Ευριπίδη, και «στο αίσθημα κατοχής από κάποια ξένη προσωπικότητα που δημιουργεί συχνά ο χορός στους χορευτές» ( E. R. Dodds) .
_____________
Ο Θεός Διόνυσος, γιος του Δία και της Σεμέλης, κόρης του Κάδμου, μεταμορφωμένος σε θνητό, φθάνει στη γενέθλια πόλη του, την Θήβα, για να επιβάλει τη λατρεία του, αφού αρνούνται να τον αναγνωρίσουν ως Θεό. Ο Διόνυσος τιμωρεί τις γυναίκες της Θήβας μαζί με τις τρεις κόρες του Κάδμου, με μανία, επειδή αμφισβητούν τη θεϊκή του καταγωγή. Οι γυναίκες γίνονται Μαινάδες και παραμένουν στον Κιθαιρώνα. Ο Βασιλιάς Πενθέας,εγγονός του Κάδμου και γιος της Αγαύης, δεν δέχεται τον Διόνυσο ως Θεό και στρέφεται εναντίον των Μαινάδων. Τον συλλαμβάνει , όμως αυτός ελευθερώνεται και με σεισμό καταστρέφει το παλάτι. Για να εκδικηθεί την ασέβεια του Πενθέα, ο Διόνυσος τον πείθει να μεταμορφωθεί σε Μαινάδα για να κατασκοπεύσει τις Θηβαίες και έτσι τον οδηγεί στον Κιθαιρώνα. Οι Μαινάδες τον εντοπίζουν και με πρώτη τη μητέρα του, την Αγαύη, τον διαμελίζουν. Η Αγαύη επιστρέφει θριαμβευτικά στην πόλη νομίζοντας ότι κρατά κεφάλι λιονταριού. Ο Κάδμος την κάνει να συνειδητοποιήσει τι πραγματικά έχει πράξει. Ο Διόνυσος εμφανίζεται με την πραγματική θεϊκή του μορφή, ανακοινώνει τη δυσοίωνη τύχη των ηρώων και εδραιώνει τη θρησκεία του.