ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Η θεατρική επιτυχία «IRAQ – 9 Τόποι Επιθυμίας» της πολυβραβευμένης συγγραφέως Heather Raffo πρωτοπαρουσιάστηκε στο off-Broadway τον Αύγουστο του 2003. Η παράσταση έχει ταξιδέψει στο Εδιμβούργο, στο Bush Theater του Λονδίνου, στη Μάλτα, στην Τουρκία, στη Σουηδία, στη Γαλλία, στο Ιράκ, στην Αίγυπτο, στο Ισραήλ και στη Σκωτία, αποσπώντας σημαντικά βραβεία και εξαιρετικές κριτικές. Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2013, σε σκηνοθεσία και διδασκαλία χαρακτήρων από την Μαρία Τσαρούχα στο θέατρο Vault και κατόπιν στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον . Τον Μάρτιο του 2023, θα ανεβαίνει ξανά στην Ελλάδα, με νέα διανομή και σκηνοθεσία, στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον, διά χειρός Έφης Μεράβογλου.
Ο ρόλος την Λαγιάλ που ερμηνεύει η Εφη Μεράβογλου έχει κρατηθεί αυτούσιος.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Το έργο της Heather Raffo αποτελεί ύμνο στην Γυναίκα, αφού δίνει φωνή σε όλες τις γυναίκες της Μέσης Ανατολής, αφήνοντας το θεατή να τις γνωρίσει έτσι όπως δεν έχει συμβεί μέχρι σήμερα. Έμπνευσή της στάθηκε η επίσκεψη που έκανε η ίδια στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Βαγδάτη, στη διάρκεια ενός ταξιδιού της στο Ιράκ τον Αύγουστο του 1993. Εκεί ήρθε σε επαφή με το έργο της Ιρακινής καλλιτέχνιδας Layla Al-Attar, μια σπουδαία ζωγράφος που μέσα από την τέχνη της επεδίωξε να προβάλλει και να αναδείξει τη σημασία της γυναικείου φύλου. Οι μονόλογοι οδηγούν σε έναν πολύχρωμο, πολυδιάστατο, ευφυή και λαμπερό διάλογο, γένους θηλυκού, μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Δύο κόσμοι γεμάτοι αντιφάσεις και ανισότητες που, ενώ φαίνονται παράλληλοι, τέμνονται στην αναζήτηση της γυναικείας φύσης και θέσης. Με φόντο τους δύο πολέμους του Κόλπου, το λόγο παίρνουν οι Ιρακινές γυναίκες και εξιστορούν τις ζωές τους εμβαθύνοντας στο τι σημαίνει να είσαι γυναίκα σε μία χώρα που επισκιάζεται από το καθεστώς του πολέμου. Ταυτόχρονα γινόμαστε μάρτυρες της αντίπερα όχθης μέσα από τα μάτια της Αμερικάνας γυναίκας. Τα κεκτημένα δικαιώματα της Δύσης για ελευθερία, αγάπη, αλήθεια, επιθυμία μπαίνουν στο μικροσκόπιο της κοινωνικής πραγματικότητας αποδεικνύοντας το αναπόφευκτο: ότι η γυναίκα δεν είναι πουθενά ελεύθερη. Η λαχτάρα όμως για επιθυμία και ο αγώνας για ελευθερία είναι το σημείο τομής των δύο αυτών κόσμων. Η γυναίκα αποτελεί τη βαθύτερη σύνδεσή τους - η γυναίκα που αγαπά, πονά, συμπονά, αιμορραγεί, γεννά, πεθαίνει, συγχωρεί. Το «IRAQ – 9 Τόποι Επιθυμίας» είναι ένα έργο αγάπης, ένα υπόδειγμα γραφής, που το περιοδικό New Yorker το περιέγραψε ως «ένα παράδειγμα πως η τέχνη είναι δυνατόν να ανοικοδομήσει τον κόσμο».